Romantic Brutalism – Design with poetic intensity
Sometimes you walk into a space and immediately feel: this is something special. Romantic Brutalism was one of those moments for me. Without a doubt, one of the most beautiful exhibitions I visited during Milan Design Week 2025.
Hosted by the Polish Visteria Foundation and curated by Federica Sala, the exhibition unfolded like a theatrical journey into the soul of contemporary Polish design. The scenography by Zuza Paradowska – like a film set for design – led you room by room through a sensory exploration of Polish craftsmanship and formal experimentation. Pencil-drawn floral lines on ceilings and walls, tactile wall coverings, and carefully orchestrated sightlines turned each space into a scene.
Brutality with a soft edge
The title may sound like a paradox, but it captures the essence of the show: romantic brutalism. A tension between raw materials – steel, ceramics, glass, wood – and soft elements like lace, textiles, and folkloric accents. As seen in the transparent installations with dried flowers, hand-built clay vessels, and delicate fabrics: this is design unafraid of contradiction. Rough and poetic. Crafted and experimental. Historically rooted yet strikingly contemporary.
Identity as raw material
With works by 23 selected designers, including Marcin Rusak, Anna Bera, and Zofia Chylak, the exhibition offered a kaleidoscopic view of Polish identity. Not as a fixed symbol, but as something fluid and layered – moving between nature and post-nature, tradition and imagination. The exhibition showed how elements from Poland’s past – from brutalist aesthetics to romantic symbolism and folk art – subtly echo in today’s design language. Sometimes quite literally, in torn paper patterns or textile motifs reminiscent of traditional lacework.
A sensory total experience
What made this exhibition so unique wasn’t just the aesthetics, but the atmosphere. Each room felt like its own stage: dramatically lit, carefully composed, surprisingly intimate. You moved from sculptural brutalism to sensual textiles, from quiet craftsmanship to expressive gestures. Think of the monumental ceramic vessels built from soft folds, or the suspended glass pieces catching light like frozen motion.
No fleeting trends here – but timeless dedication to material. No visual overload – but deep, layered storytelling. No linear storyline – but an associative journey through form, matter, and cultural memory.
And yes – even this exhibition featured a red room. It was impossible to ignore during this year’s design week: that powerful wave of red. From deep crimson floors to scarlet furniture and ruby-toned accessories – every element bathed in red. A bold, immersive monochrome palette that showed up again and again across Milan, making a strong visual statement. That Romantic Brutalism also embraced this trend – in its own distinctive way – only reinforced how universal and compelling this red revival really was.
Romantic Brutalism is an ode to craft and emotion – an unforgettable highlight of MDW25 and a powerful statement about the cultural role of design.
Curious to discover more of my MDW25 highlights?
Romantic Brutalism – Design met een poëtische intensiteit
Soms stap je een ruimte binnen en weet je: dit is bijzonder. “Romantic Brutalism” was voor mij zo’n plek. Ik vond het één van de mooiste tentoonstellingen die ik bezocht tijdens Milano Design Week 2025.
Gehost door de Poolse Visteria Foundation en samengesteld door curator Federica Sala, ontvouwde deze expositie zich als een theatrale reis door de ziel van hedendaags Pools design. De scenografie van Zuza Paradowska – als een filmset voor design – sleept je kamer na kamer mee in een zintuiglijke reis langs Pools vakmanschap en vormexperiment. Denk aan met potlood getekende florale lijnen op muren en plafonds, tactiele wandtexturen en onverwachte doorkijkjes die elk ontwerp in scène zetten.
Brutaliteit met een zachte ondertoon
De titel klinkt als een paradox, maar is juist de kern van wat deze tentoonstelling zo krachtig maakt: romantic brutalism. Een huwelijk tussen rauwe materialen – staal, keramiek, glas, hout – en zachte elementen als kant, textiel en folkloristische details. Zoals we zien in de transparante installaties met gedroogde bloemen, ruwe klei-objecten en vergankelijke, haast kwetsbare stoffen: dit is design dat niet bang is voor tegenstellingen. Ruw en poëtisch. Ambachtelijk en experimenteel. Historisch geworteld en verrassend hedendaags.
Identiteit als grondstof
Met werk van 23 geselecteerde ontwerpers, waaronder Marcin Rusak, Anna Bera en Zofia Chylak, biedt de expositie een caleidoscopisch beeld van Poolse identiteit. Niet als nationale vlag, maar als fluïde gelaagdheid van natuur en post-natuur, traditie en verbeelding. De expositie laat zien hoe elementen uit het Poolse verleden – van brutalistische esthetiek tot romantische symboliek en volkskunst – subtiel doorsijpelen in het hedendaagse ontwerplandschap. Soms letterlijk, in handgescheurde prints op papier of textielmotieven die herinneren aan Pools kantwerk.
Een sensitieve totaalervaring
Wat deze tentoonstelling uitzonderlijk maakt, is niet alleen de esthetiek, maar vooral de ervaring. Elke kamer is als een toneelstuk op zichzelf: dramatisch belicht, zorgvuldig opgebouwd en verrassend intiem. Je wandelt van brutalistische sculpturen naar sensuele textielinstallaties, van ingetogen ambacht naar expressieve vormexperimenten. Zoals de monumentale keramische vazen opgebouwd uit zachte lagen, of de glazen objecten als bevroren beweging.
Hier geen snelle trends, maar tijdloos vakmanschap. Geen overdaad, maar rijke gelaagdheid. Geen lineair narratief, maar een associatieve ontdekkingstocht door vorm, materiaal en culturele resonantie.
En ja – ook deze expositie had een rode kamer. Het was eigenlijk niet te missen tijdens de design week: die overtuigende golf van rood. Van diepe karmijnrode vloeren tot scharlaken meubels en accessoires in robijn- en bessenrood – alles in een monochroom palet, volledig gehuld in roodtinten. Een krachtig en immersief kleurstatement dat op meerdere plekken in Milaan opdook. Dat Romantic Brutalism deze trend óók omarmde – op geheel eigen, gelaagde wijze – onderstreepte alleen maar hoe universeel én verleidelijk deze rode revival was.
Add comment
Comments